WAKACJE

Kamal

Jako, że dziś rozpoczęły się wakacje, to macie jakieś plany jak je spędzić. Podróże...itp. Smile

Ja na koniec wakacji wybieram się do Hiszpani. No a, że na miesiąc.... Very Happy

Aletheia

A gdzie w Hiszpanii? Smile

Kamal

30km od Alicante. Smile

Więc lux miejsce Smile

. Coś czuję, że nie będzie się wracać Very Happy

Kamal

Do wylotu zostało mi tylko dni odliczać.... Wink

Marta

Nim Kamal coś opowie o Hiszpanii, dwa słowa (no, trochę więcej) ode mnie Smile

Całkiem niespodziewanie pojechałam nad Bałtyk. To musiała być ta fala upałów, bo miesiąc temu, gdy szanowni rodzice zapytali, czy się z nimi (i siostrą) nie wybiorę, powiedziałam, że nie, że w małych miejscowościach się nudzę, a polskie morze nie jest taką wielką atrakcją, gdy się od dziecka nad nie jeździło prawie co roku. A potem przyszło trzydzieści pięć stopni w dzień i dziesięć mniej w nocy. Halo, dzień dobry, czy nie znalazłoby się jeszcze jedno miejsce...?

Bo to, czego północy najbardziej zazdroszczę, to fakt, że tam powietrze latem nie pakuje się i nie wyjeżdża na wakacje (a może to tam wyjeżdża powietrze z moich stron?). Nawet w najcieplejszy dzień jest czym oddychać i zawsze dbam o to, by mieć przy sobie coś z rękawem, tak na wszelki wypadek. W dodatku dostał mi się pokój z oknem na północ. Jako posiadaczka pokoju z oknem na wschód wnoszę o przepis nakazujący wszystkim sypialniom mieć okna na północ. Albo przynajmniej na zachód. W każdym razie od wczoraj próbuję z pomocą rolet i wentylatora uzyskać znośną temperaturę otoczenia, na razie bez skutku. Niestety nie mogę całych dni spędzać w samochodzie.

Odkąd wyrosłam z choroby lokomocyjnej (pewne nawyki jednak u mnie pozostały, takie jak ogromna ostrożność w wyborze spożywanego w samochodzie jedzenia, a aviomarin łykam z potrzeby psychologicznej) i odkąd wybudowali nam całkiem sporo kilometrów autostrad, zaczęłam czerpać radość z podróżowania. Przejazd przez prawie całą Polskę jest szybszy i wygodniejszy niż dziesięć lat temu. Nie ma nic lepszego niż dwieście kilometrów przebytych w nieco ponad półtorej godziny... Cały ten asfalt, światła i znaki oznajmiające o kolejnych zjazdach dają jakieś poczucie bezpieczeństwa, poczucie, że gdzieś się jest. Długie kilometry pól i lasów zwłaszcza w nocy budzą we mnie niepokój. Gdyby tak samochód się zepsuł, kto i kiedy nas znajdzie...? Ale przejeżdżanie przez niewielkie miasta lubię - zawsze się zastanawiam, jak to jest mieszkać gdzieś, gdzie jest dwa tysiące mieszkańców i do stolicy województwa tak daleko jak ode mnie do stolicy kraju.

Kołobrzeg na szczęście nie jest takim miastem, aczkolwiek wydawało mi się, że jest większy, coś jak Koszalin, zanim tego nie sprawdziłam. Nie da się go jednak całego zwiedzić jednego dnia, a więc nie było źle. Zatłoczone molo, kawiarnia z przepysznymi lodami, dzielnica z hotelami, na które mnie nie stać i dlatego warto na nie popatrzeć, bulwar nad rzeką, Muzeum Minerałów - w którym niektóre minerały przypominają mi obce planety i moja fanowska wyobraźnia rusza, tworząc mieszkańców tych planet - i drugie, Oręża Polskiego, z szeroką definicją słowa "oręż", bo znalazły się tam nawet dawne słupy graniczne. Natychmiast przypominają mi się moje rzadkie wycieczki za granicę: te z dzieciństwa, z których pamiętam tylko stanie w kolejce i porównywanie pieczątek w paszporcie oraz te niedawne, gdy podczas spaceru zwykły znak oznajmia, że odtąd przebywa się na terytorium sąsiedniego państwa. Granica jest na mapie, ale w rzeczywistości jej nie ma. Gdyby wszędzie mogło tak być...

Muzeum Oręża ma kilka oddziałów i w jednym z nim znajdują się pojazdy; mam okazję zejść pod podkład kilku okrętów bojowych. Najlepiej czują się tam małe dzieci, wnoszone i znoszone po stromych schodach; mnie wystarczy zwiedzenie sterowni i pomieszczeń mieszkalnych i gdy zaczyna mnie ogarniać niepokój związany z przebywaniem w niewielkim pomieszczeniu, wydostaję się na powierzchnię. Doceniam fakt, że pracownicy nie rzucają się na każdego gościa, a tylko pilnują porządku i czekają na ewentualne pytania. Pytanie "jak tu się zmieściła kilkunasto- albo kilkudziesięcioosobowa załoga?" wydaje mi się infantylne.

W zabytkowej bazylice nie widzę nic ciekawego, poza fascynacją grubymi murami i wrażeniem, jakie robi sufit gdzieś daleko w górze, dopóki nie dowiaduję się, że został w niej pochowany biskup, znajomy mojej cioci. Bazylika staje się mniej miejscem z przewodnika, a bardziej realnym.

No i oczywiście plaża. Z telewizji - której przez dwa tygodnie chcąc nie chcąc naoglądam się więcej niż przez kilka miesięcy w domu - dowiaduję się, że plażowicze uprawiają parawaning. Przychodzą na plażę o siódmej rano, wbijają parawany (żaden "profesjonalista" nie chodzi na plażę z jednym parawanem) i idą na śniadanie, by godzinę, dwie później wrócić na w ten sposób "zarezerwowane" miejsce. Zastanawiam się, co by zrobili, gdyby wróciwszy zastali rodzinę czy grupę przyjaciół, która rozbiła się wewnątrz ich ograniczonego parawanem obszaru.

Zjawisko parawaningu jest mi obce. Moje godziny plażowania zaczynają się dobrze po południu, a najlepiej czuję się wieczorem, gdy tłum turystów, nie wiedzieć dlaczego, przerzedza się. Mogę wtedy znaleźć dla siebie - bez "rezerwacji" - całkiem spory kawałek. I biegających dzieci zdecydowanie mniej, co sprzyja zatopieniu się w myślach. Zachód słońca nad morzem może jest banałem z pocztówek, ale raz na jakiś czas lubię go obejrzeć. W pierwszym odruchu zachowuję się jak większość osób dookoła: próbuję zrobić zdjęcie słońcu telefonem, ale nie udaje mi się, bo bateria jest za słaba. Potem zastanawiam się, po co właściwie ktoś miałby oglądać moje zdjęcie, skoro miliard podobnych znajdzie w internecie. Kiedy nauczyliśmy się na widok czegoś ładnego od razu wyciągać aparat?

Po raz pierwszy na żywo widzę kijek do robienia selfie. Z kolei kijków do nordic walking jest zdecydowanie mniej niż kilka lat temu. I albo mi się wydaje, albo rowerzyści zaczynają zastępować pieszych na ścieżkach rowerowych. Ogólny klimat się jednak nie zmienia, dlatego decyduję się powalczyć z nowoczesnością i wysłać kilka pocztówek, choć prawdopodobnie dotrę na południe wcześniej niż one. Ciekawe, ile osób wysłało kiedyś długi list "z drogi", przybyło do celu przed nim i nie chciało opowiadać o tym, co było napisane w liście, żeby nie wyszło na to, że bez sensu mozolnie zapisali arkusze papieru.

Dwa tygodnie mijają na tyle szybko, by nie zdążyć się znudzić (brak nudy niezależnie od pory dnia i pogody zapewnia mi zresztą dostęp do internetu) i na tyle wolno, żeby nie płakać z powodu konieczności powrotu. Ostatniego dnia trzeba jeszcze kupić zapas ryb i oto okazuje się, że pakowanie próżniowe przeniosło się na nowy poziom, można bowiem dostać rybę zapakowaną próżniowo w... wiadrze z lodem. Co znaczy problem ze zmieszczeniem około pięciolitrowego wiadra do pełnego samochodu wobec zapewnień, że ryba przetrwa w tym stanie 30 godzin? Gdyby tylko można było w podobny sposób przewieźć trochę chłodniejszej pogody...

Zdjęcia tu, żeby w dwóch tematach przy jednej okazji coś napisać Smile

Aletheia

Mam odwrotnie, nowe autostrady mnie nudzą, a lubię małe drogi przez opłotki i lasy. Pod warunkiem, oczywiście, że nigdzie się nie spieszę.

Marta

Aletheia

Marta

Aletheia

Marta

Aletheia

[link widoczny dla zalogowanych] i [link widoczny dla zalogowanych] piszą tylko o strukturze krystalicznej, więc chyba trzeba byłoby sprawdzić osobiście... Neutral

Kamal

Już prawie siedzę tydzień w Españii Smile

Jak będę mieć chwile to opiszę, i zapodam kilka fajnych zdjęć. Hiszpania od strony dziczy. Smile

I nie tylko. Smile

Marta

Aletheia

Brzmi obiecująco. Smile

Kamal

A oto co znalazłem w Alicante (Espana)
[link widoczny dla zalogowanych]

Przerobiłam na link.
Aletheia

Aletheia

A jacyś piraci byli? Very Happy

Marta

Nikt się w pobliżu nie kręcił? Wink

Kamal

Żadnych piratów, ani innych ludzi Smile

Swoją drogą niedługo zapodam zdjęcia statku który można zwiedzać w Alicante. Ponieważ jest przycumowany na stałe. Smile

Aletheia

Tylko mniejszą rozdzielczość, jeśli można prosić, bo nam pokład rozjeżdża...

Kamal

Tak będą już normalnej rozdzielczości Wink

Jutro powrót do Polski...

Kamal

Trochę mi się zeszło z opisaniem HISZPANII. Miałem brak weny twórczej. Very Happy

No więc tak...
Po przylocie na lotnisko było czuć falę uderzającego ciepła. Dużo cieplej niż w Polsce w dniu wylotu. Tam ogólnie inaczej się odczuwa wysokie temp.. Jak u nas bywa 30*C to ciężko nieraz wytrzymać Razz

. A tam jak byłem to bywało 30*C w cieniu. A w słońcu to już sam nie wiem. Ale nie odczuwałem jakoś tak wysokiej temp. A to może skutek tego, że tam inny klimat, blisko morza. Smile

Kolega pokazał mi pierwszego albo drugiego, dziką cześć Hiszpanii. Zarośnięte jakieś krzaki, miejscami tylko trawa, skały. Ogólnie teren nie zamieszkały. Ale widoki super coś innego niż pokazują w telewizji.
Odwiedziliśmy winiarnie, gdzie można próbować win za darmo. I ceny tam win są bardzo niskie. A najstarsze wino było z 1964r. Mieli tam również spore zbiorniki z winem i sporą beczkę dębową z winem. Mi z ich win chyba 12 smakowały zaledwie 2. Jedno słodkie a drugie półsłodkie. Reszta była wytrawna. (No me gusta) Smile

W Alicante zwiedzić zwiedziłem 2x zamek który znajduje się wysoko na górze, warty zobaczenia. Wchodząc na niego można iść przez ogród wodny (chyba tak się nazywa) jest tam kilka ciekawych roślin, i ładne widoki już się zaczynają (wkońcu to już połowa góry) Wink

W Alicante na stałe jest przycumowany statek. Wejście na niego to koszt 5€. A znajduje się na nim sporo różnych antyków antyków (zapodam później zdjęcia). Również znajduje się tam jakby tron. Duże krzesło/fotel a obok niego dwa mniejsze. Są odwzorowanii ludzie z wosku. Znajdują tam się chyba 2 bary. Jeden na samej górze, a drugi w jakby ładowanii. Smile

Ogólnie co tu więcej napisać?
Padało trochę podczas mojego pobytu. Pierwszy deszcz był super, ponieważ był ciepły. Aż chciało się być na dworze. Późniejsze deszcze były już chłodniejsze.
No to narazie tyle Smile

Zdjęcia niedługo wrzucę Razz

Aletheia

Marta

Kamal