Książki naszego dzieciństwa

Aletheia

Może to Was trochę rozrusza, bo temat szeroki, każdy chyba może się tu odnaleźć, wliczając odpiraconą część załogi. Wink

Obejrzałam sobie czerwcowe wydanie Esensji i nad [link widoczny dla zalogowanych], stwierdziłam, że chyba połowy nie znam, a przynajmniej nie czytałam. Wobec tego, hej, powymieniamy się wspomnieniami i opiniami? Zróbmy własną listę. Very Happy

Z tego co jest w zestawieniu, jakoś nigdy nie potrafiłam dopełnić powszechnego obowiązku zachwycania się Andersenem. Był dla mnie zbyt ponury i patrząc z dzisiejszej perspektywy, po prostu wolałam baśnie narodowe od baśni literackich, autorskich. Andersen wydaje mi się bardziej dla dorosłych i jeśli już, wolę takie rzeczy dzisiaj. Co nie znaczy, że go polubiłam.

Dalej na liście, z zaskoczeniem i uciechą znajduję Alicję Kira Bułyczowa. Very Happy

Uwielbiałam go też jako "dorosłego" pisarza i wieść o jego śmierci była jedną z najsmutniejszych wśród dotyczących obcych, w sumie, ludzi. Alicja to też jeden z przykładów, że określone rzeczy muszą trafiać we właściwy czas - gdy są spóźnione, to się marnują. I wtedy naprawdę żal. Tak było ze znalezionymi po latach, nieznanymi wcześniej "Podróżami Alicji", które się właśnie zmarnowały. Szkoda radości, które mogły sprawić w swoim czasie. Ciekawa jestem, czy znacie to uczucie?

"Tajemniczy ogród" miał u mnie fory głównie przez wydanie - z Anną Stylo-Ginter. Bez niej, patrząc znowu z dzisiejszej perspektywy, nie byłoby połowy tego zamiłowania. Ale... trzeba też przyznać, że zawsze BARDZO do mnie przemawiał motyw drogi-labiryntu z kolejnymi etapami, odkrywanymi przejściami, która staje się prywatną kryjówką.

Janeczka i Pawełek, czyli Joanna Chmielewska!

NIGDY się tak okropnie nie śmiałam, jak nad "Nawiedzonym domem" i "Skarbami", to były najlepsze części serii. A jeśli wolno doliczyć młodzieżówki, nie tylko książki ściśle dziecięce, to brakuje mi w Esensyjnym zestawieniu serii Tereski i Okrętki. "Ślepe szczęście" jest ABSOLUTNIE GENIALNE i koniec! Laughing

(A te dźwięki, to niby co? Duch siedzi na dachu i spuszcza kominem łańcuchy na sznurku? No cóż, zbiegło się to wszystko, jak gacie od gimnastyki... Laughing

)

"Księga dżungli". Tam u Esensji jest najnowsze polskie wydanie. Wysoce artystyczne podobno. Rolling Eyes

Ja powiem tylko jedno: tłumacz spolszczył nazwy własne!!! KRWIII !!! Grr... Zły

[mamrocze wściekle] tak potraktować świętość i doskonałość... ughwrr...

"Sceny z życia smoków", w wieku smarkatym oceniałam "no, fajne, taka sobie jakich wiele, dajcie coś następnego". A dzisiaj ciągle widzę, że to dla ludzi kult nieledwie... Very Happy

Narnia przewijała mi się przez całe dzieciństwo, najpierw spotkaną w wieku sześciu lat animowaną adaptacją, ileś tam lat później telewizyjnymi, aktorskimi już "Kronikami Narni". Książki poznałam dość późno i przez jakiś czas były dość ważne.

Astrid Lindgren jest jedną z najważniejszych na mojej prywatnej liście. Znowu z dzisiejszej perspektywy, najwyżej oceniam "Braci Lwie Serce" i "Ronję, córkę rozbójnika". Ilustracje Ilon Wikland też zrobiły swoje, szczególnie przy "Ronji". Very Happy

Za to jakoś zupełnie do mnie nie trafiała "Pippi".

Z pozostałych bardzo ważnych z listy Esensyjnej, Doktor Dolittle, bo miałam fioła na tle wszystkiego co było ze zwierzętami, Very Happy

a tam mnie podbijał ten specyficzny "codzienny" sposób przedstawienia tego wszystkiego.

Kolejna olbrzymia miłosć, Edith Nesbit, którą do dziś uważam za niesamowitą fantastkę, której guziczków przy butach niegodna zapinać większość dzisiejszych autorów "fantasy młodzieżowych". Very Happy

Otrząsało mnie przy "Brombie", chociaż jakoś tam się zapisała w uwadze. To raczej zapisywalny twór, nawet jeśli nie trafia. Laughing

Pracowicie i wytrwale próbowałam się zakochać w "Czarce" Woźnickiej, z powodu widocznego choćby na okładce, ale się nie dało. Laughing

Nudziłam się po prostu strasznie i dzisiaj takie uczucia określam zdecydowanie - mam żal do autora za zmarnowany pomysł.

Strasznie dużo tego wyszło, ale próbowałam się streszczać, niejedno pominęłam, a niepominięte przeleciałam po łebkach. Nie ma też oczywiście mnóstwa rzeczy, które w Esensji się nie pojawiły, ale nie chcę rozwlekać. No jak? Odezwiecie się? Wink

Prosze, dorzućcie coś swojego, napiszcie coś do powyższych... Hej, o ilustracjach chyba też można? Może trochę nie ten dział, ale zróbmy wyjątek. Wink

Piszcie, proszę.

Marta

Fajny temat Smile

Pół dzieciństwa mi zleciało na czytaniu, podobno poznałam litery, mając trzy lata, ale bibliotekę poznałam nieco później Smile

Nie mogę na początku nie wymienić Harry'ego Pottera Smile

Zaczęłam czytać, kiedy na rynku pojawił się czwarty tom i na nic tak nie czekałam, jak na wydanie kolejnych Wink

Bardzo się cieszę, że załapałam się na dociekania i spekulacje, szczególnie te po szóstym tomie; koleżanka dzwoniła do mnie kilka razy, pytając z podekscytowaniem, czy już przeczytałam, tak bardzo chciała się podzielić wrażeniami Very Happy

Z kolei Tolkiena znam tylko "Hobbita...." i to tylko dlatego, że edukacja mnie do tego zmusiła. Na szał "Władcy pierścieni" pozostałam odporna.

"Opowieści z Narnii" nie przypadły mi do gustu, mam na koncie chyba dwie części. Chyba jednak nie

Aletheia

"Władca pierścieni" ma to do siebie, że bardzo istotny jest wpływ tłumacza. Ktokolwiek przekłada Pratchetta, jakoś zawsze jednak to jest ten sam Pratchett, niezależnie od wersji. Nie daje się "przesłonić" tłumaczowi. Z Tolkienem całkiem inaczej - różnice są ogromne, wpływają na klimat całości. I mówię to znając tylko Skibniewską a przejrzawszy pozostałych! Już było zauważalne! I jednak, o ile "Hobbit" był pisany dla dzieci i można go tak liczyć, to WP nie. Moim zdaniem to się czuje. A do fanów też się (już) nie zaliczam, bo gdzieś tak w drugim (?) czytaniu stwierdziłam, że to już nie to... Ale sentyment został. Film to zresztą podtrzymał, bo uważam go za udany.

"Opowieści z Narni" są rewelacyjne w wieku małoletnim, ale potem zaczyna razić ta, momentami nachalna, chrześcijańska metaforyka i poczucie, że, jakby to rzec, warstwa baśni jest tam raczej cienka i się wyciera. O ile "silna" baśń wytrzymuje przemijanie epok, to Narnia ma wyraźnie dziewiętnastowieczną duszę, wrażliwość, temat... Bardziej niż, rzeczywiście przecież dziewiętnastowieczna, "Alicja w Krainie Czarów" (za którą nie przepadam i miałam nadzieję, że Burton to zmieni). Co jest w Narni najlepszego, dla mnie, to obrazowość w opisach przenikania i tworzenia światów, bogactwa tych światów, świetnie przeprowadzonego motywu wędrówki... Dobra książka, ale na pół gwizdka. Wydaje mi się - kulturowo, epokowo - nietrwała. Czas pokaże.

Marta

Za Niziurskim jakoś nie przepadałam, nie mogłam przebrnąć przez jego historie, a próbowałam chyba dwukrotnie. Za to "Pan Samochodzik" zawsze wydawał mi się lekturą bardziej dla chłopców, choć parę książek zaliczyłam.

Aletheia

Marta

Jeśli chodzi o "Anię...", to przeczytałam chyba cały cykl, ale najbardziej interesujące były początkowe części.

Tak sobie myślę, że powinnam do książek dzieciństwa dołożyć dwie encyklopedie, które uwielbiałam przeglądać Smile

Strony o kosmosie albo ciele człowieka znałam już na pamięć, a dalej ciągnęło mnie do obrazków i zdjęć. W mojej rodzinie krąży nawet historia, jak ponoć kiedyś podczas oglądania "Milionerów", przy pytaniu: "Ile kości ma człowiek?", podałam dokładną odpowiedź zamiast przybliżonej i wykrzyknęłam oburzona, że takie banalne pytania dają za ćwierć miliona Very Happy

Aletheia

Mój jednotomowy PWN w czerwonej dermowej oprawie! Very Happy

Stron przekrojowych wprawdzie nie miał, ale nawet czytanie pojedynczych haseł było fajne.

Karottka

Znów odkopię temat Razz

Moja pierwsza "prawdziwa" książka to "Ania z Zielonego Wzgórza". Dostałam ją od mamy chrzestnej, z którą się dobrze dogaduję i do dzisiaj lubię popatrzeć na jej okładkę Smile

Również "Alicję w Krainie Czarów" z zapartym tchem czytam, wspominając dawne, dziecięce czasy pełne błędów, których jednak nie żałuję Smile

Latraviata

"Dzieci z Bullerbyn" które uwielbiam szczerze Very Happy

I oczywiście również "Alicja..." w każdej postaci (oprócz Burtonowskiej, co też już wiecie). Czekam aż otworzą kierunek alicjoznawstwo Very Happy

Karottka

Och, jeszcze dodam. Pamięta może ktoś "Pies, który jeździł koleją"? To był mój pierwszy dramat, kiedy popłakałam się czytając, jak pies dzielnie poświęcił życie dla dziewczynki Smile

Jeśli chodzi o encyklopedie, to mnie najbardziej ciągnęło do anatomii zwierząt i hodowli koni.

Wróbelek

Karottka

Aletheia

A idźcie do licha, i jeszcze robią z tego lekturę... I po co ta głupia mała wlazła na te tory? Rolling Eyes

Eee, tego.. powinyśmy uprzedzić, że spoilerujemy? Laughing

CrazyJoanne14

Zawsze lubiłam czytać. Jedną z moich ulubionych książek była/jest Alicja w Krainie Czarów. A także: Piotruś Pan, Opowieści z Narnii, Wyspa Skarbów, Kubuś Puchatek, Chatka Puchatka, Harry Potter, Ania z Zielonego Wzgórza, Franklin(cała urocza seria) i to wszystko, co sobie przypominam. Nadal wracam do Alicji.., Wyspy Skarbów. Obecnie jedną z moich ulubionych książek jest Atramentowe Serce, i wspaniała trylogia Tolkiena.(któż jej nie lubi? Ale kto wie....może niektórzy rzeczywiście uważają to za "ciężkostrawne")

Aletheia

Prawie same brytyjskie z dwoma wyjątkami kanadyjskimi i jednym niemieckim... A lubisz coś z innych literatur? Albo z polskiej? Smile

Marta

O, to Franklin istnieje w wersji papierowej? Kojarzę tylko krótkie wieczorynkowe bajeczki. Co powstało z czego? Smile

Nie wspomniałam o baśniach, a lubiłam bardzo. Baśnie braci Grimm, miałam takie fajne, stare, u babci znalezione wydanie bez kolorowych obrazków i całego tego "cukru" towarzyszącego bajkom - świetny klimat robiło, nie wszystko się zresztą dobrze kończyło, więc wizualnie pasowało. Ale wszystkie książki i książeczki ("Poczytaj mi mamo"! niedawno dojrzałam w empiku jakąś nową wersję, znów wydają) z bajkami znałam prawie na pamięć.

Aletheia

Kanadyjki Paulette Bourgeois i Brenda Clark (ilustratorka) stworzyły serię książeczek, z tego powstał serial, a potem kolejne książeczki zaczęły być wydawane na podstawie odcinków serialu, z adnotacją że "na podstawie postaci stworzonych przez itd.". W Polsce wydaje to Debit, co najmniej od dziesięciu lat (jednym ciągiem i bez specjalnego rozróżniania idą te pierwsze oryginalne i późniejsze "na podstawie"). Jest popularne, więc natrzaskali tego jak Martynek, ileśdziesiąt co najmniej części. Dodatkowo później zaczęła wychodzić seria z dużymi literami i przyległości typu albumy z naklejkami. O, [link widoczny dla zalogowanych].

CrazyJoanne14

Albo z polskiej?
Tak, lubię Patyki i Patyczki ks. Jana Twardowskiego.
Jak mi się coś jeszcze przypomni, to napiszę.