"Wrogowie publiczni"

Camille

Obejrzałam "Public Enemies" Very Happy

.

Na razie jestem w fazie zachwytu. Nie tylko Johnny'm, choć zagrał rewelacyjnie oczywiście. Chociaż ja z Deppem mam zasadniczy problem, że zawsze gdzieś skądś wyziera mi myśl "to Johnny" i dopiero za którymś razem tak naprawdę oceniam na ile rewelacyjnie zagrał, czyli tu zrobię to za kilka miechów, jak się pojawi DVD , ale wiem już dziś, że kupię (w ogóle, mam ochotę kupić książkę, bo Dillinger mnie zachwycił) Wink

. Bale bardzo, bardzo wczuł się w rolę i był bardzo autentyczny według mnie. Choć i już na temat Bale'a czytałam różne opinie, mnie zachwyciły niektóre zbliżenia na jego twarz Smile

. Pasował mi do tej roli, nawet ze swojego wyglądu Razz

.
Film częsciowo nakręcony techniką cyfrową 25 klatek/s. Nie znam się, wyczytałam wcześniej, że daje to żywszy obraz, mniej miękki. No i daje. Sceny pościgów były cholernie realistyczne, ta żywość mnie wbijała w fotel trochę i czułam się nieprzyzwyczajona, może to przez tę technikę+wielki ekran Razz

, nie wiedząc gdzie umieścić wzrok Razz

. Podobało mi się Razz

.
Było kilka świetnych, śmiesznych scen, ale nie zdradzę jakich. Dwie utkwią mi w pamięci po wsze czasy Smile

. Kilka innych też.

Ogólnie - myślę, że film o ciekawej postaci nie może być nieciekawy. A Dillinger - no cóż, gangster okradający banki, który był lubiany przez ludzi? To jest coś Smile

.

Nooo.... To wyraziłam swą zupełnie subiektywną opinię. Nawet za subiektywną. Po prostu, prócz tego, że mi się naprawdę podobało,, sama nie wiem co by tu jeszcze napisać Smile

. Na razie nawet dla mnie jest zbyt subiektywnie, bo pisane dość świeżo po seansie Smile

.

Elizabeth

No nie! Jak dla mnie to jest poważny skandal! Czyżby naprawdę tylko Camille obejrzała "Wrogów Publicznych"!? Na Perle ? Na forum, gdzie właściwie wszyscy są wielkimi fanami Johnnego Deppa!? Skandal nad skandale Laughing

A szczerze - jestem mocno zaskoczona! Chyba, że się ukrywacie...
Ja zaliczyłam premierę! Tylko od razu potem góry mnie zabrały i nie miałam okazji się podzielić wrażeniami. Już to robię:
Oczywiście od razu trzeba powiedzieć, że Depp gra rewelacyjnie. Każda scena z jego udziałem jest niepowtarzalnym ochem i achem z mojej strony. Niestety na tym się chyba kończy aplauz. Mało gangsterstwa, mało miłości i...mało filmu tak naprawdę. Bale zagrał przyzwoicie, ale nic specjalnego (poza jedną sceną!). Reszta obsady rownież jakby bez zarzutu. Co do fabuły...owszem, niektóre sceny są faktycznie genialne, ale ich niewiele. Film mija, a ja tak naprawdę nie wiem jak to się dzieje. Generalnie się rozczarowałam. Może za bardzo się nastawiłam na arcydzieło gangsterskie. A tu - no niestety.
Niemniej jednak trzeba zobaczyć. Niekoniecznie w kinie, ale warto na pewno. No proszę, wszak Depp zobowiązuje Smile

.

Mrs.Sparrow

Elizabeth, Twój post zmusił mnie w końcu do zebrania się w sobie i napisania o "Wrogach publicznych" Laughing

Idąc do kina, przyznam, że miałam lekkie obawy - nie przepadam za filmami gangsterskimi. Stwierdziłam jednak, że skoro dla roli Johnny'ego Deppa obejrzałam "Doniego Brasco", to i "Wrogów" zobaczę Very Happy

(Tak na marginesie - zdziwiona byłam długością filmu, bo dawno już nie zdarzyło mi się tyle siedzieć w kinie Laughing

)
Z tego co udało mi się zapoznać z historią Dillingera i kilkoma recenzjami, historia przedstawiona w filmie jest uładzona, a sam John przedstawiony raczej jako bohater (chociaż w końcu w okresie największej popularności szajki Dillingera, rzeczywiście byli oni traktowani jak gwiazdy i bohaterzy buntujący się przeciwko złemu systemowi). Niemniej jednak, nie zawiodłam się. Przyznaję jednak, że John Dillinger made by Johnny Depp przemienił się z bezwzględnego gangstera na bohatera filmów akcji. W mojej opinii nie zaszkodziło to jednak filmowi - wręcz przeciwnie, raczej ożywiło obraz.
Christian Bale, mimo, że pozostawał w cieniu Johnny'ego zagrał naprawdę wiarygodnie. Takie role mi do niego pasują Smile

No i oczywiście - muszę to powiedzieć, muszę! - Stephen Graham i jego przeboski angielski akcent! Laughing

Ale rzeczą która mocno wbiła mi się w pamięć była muzyka, która towarzyszyła obrazowi. Cudeńko! Czuło się klimat filmu Wink

Tak więc podpisuję się pod słowami Elizabeth - film nie zwala z nóg, ale naprawdę warto zobaczyć Smile

Aletheia

No, moje kino wreszcie raczyło się obudzić... Rolling Eyes

Savvy

Obejrzałam w końcu "Wrogów..." i mimo Johnnego, mimo Bale'a, mimo idealnego towarzystwa (przyjaciółki która podziela mój zachwyt nad obydwoma panami) - jestem rozczarowana. Podzielam zarzut Aletheii co do techniki - cyfrowe zdjęcia jak dla mnie moją tyle z realności co filmik z wakacji nakręcony amatorską kamerą. Kino to inny, alternatywny świat i nawet jeśli opowiada o postaciach, zdarzeniach które miały miejsce to oczekuję od niego wyjątkowej formy. Co nie znaczy, że musi być nierealistyczna! Namotałam? Laughing

Ale zostawiając mniej istotne (dla mnie) kwestie... Okrutnie zmartwił mnie ten film. Po produkcjach z Johnnym, po jego postaciach oczekuję zawsze wieeele, na prawdę dużo. Idę do kina, albo siadam przed ekranem z nastawieniem, że przez następne dwie godziny będzie po mnie nieustannie jeździł walec emocjonalno-intelektualny Very Happy

Tym razem wcisnęło mnie w fotel jeden, jedyny raz, a dokonał tego Dillinger śpiewając "Get along little doggies, get along..." po brawurowej ucieczce z więzienia.

Aletheia

Elizabeth

A nikomu się nie podobał motyw w kinie...?? Kiedy w kronice filmowej ogłaszali, żeby się rozglądać na boki, bo bardzo możliwe, że gangster siedzi obok Ciebie. I w tym samym momencie cała sala: w lewo zwrot, w prawo zwrot. A Dillinger uśmiecha się uroczo.
To jedna z moich ulubionych scen w filmie Very Happy

.

Aletheia

Co do tego kina, to myślałam sobie, że jeszcze tylko brakowało, żeby w FBI, między tymi wszystkimi zdjęciami, trafił na plan akcji i poszedł jednak na Shirley Temple... A może jednak specjalnie NIE zmieniłby planów? Wink

Kaileena_Farah

Koszmar, tragedia i czarna rozpacz po wyjściu z kina. Zawsze twierdziłam, że Mann to rzemieślnik z przypadku, ale po tym filmie kompletnie straciłam wiarę w to, że facet jest w stanie zrobić film przynajmniej znośny. Jestem wielką przeciwniczką filmowania z ręki (a kamera cyfrowa do filmu gangsterskiego, to już kompletna pomyłka!), więc nie muszę chyba przyznać, że byłam zniesmaczona tym, co działo się na ekranie. Czułam się, jak podczas oglądania wyjątkowo słabego przedstawienia z cyklu Teatr Telewizji. Dramat.
Depp mnie nie zachwycił, chociaż bez wątpienia był jednym z najmocniejszych (jeżeli o takowych można mówić w przypadku tego koszmarku) punktów całości. Bale, jak zwykle dobił mnie swoją drewnianą grą. Na scenach z nim miałam ochotę wyciągnąć z kieszeni telefon i poświęcić się grze w statki, czy fascynującemu procesowi wysyłania znajomym głupich sms-ów. O innych aktorach nie wspomnę, bo nikt mnie nie zachwycił/nie był tak rażąco słaby, żebym musiała poświęcić mu osobny akapit.
Potencjał i pomysł niewykorzystane. Jedynym prawdziwym plusem był odgłos strzałów oddawanych z legendarnych Tommy-gunów. To coś, co kocham. Ale dla jeszcze lepszego efektu, polecam grę w 'Mafię' - zapewniam, że opowieść jest dużo bardziej epicka i frapująca niż najnowsze 'dzieło' Manna, mimo iż mamy doczynienia z 'tylko' tworem komputera...

Rozczarowanie.
Chociaż na pewno nie ból, zgrzytanie zębami i jęki po wyjściu z sali, bo w przeciwieństwie do ponad dwóch tysięcy filmwebowiczów (tak imponujący wynik miał film przed premierą), podeszłam do sprawy na chłodno. Dostałam bardzo przeciętny film, który drażnił mnie każdą, kolejną sceną. Obiecanych 'Wrogów Publicznych' nie zobaczyłam, chociaż nastawiłam się na gangsterów w wydaniu 'filozoficznym'. Co gorsza - nie było tu ani drugiego, głębokiego dna, ani (przynajmniej) wartkiej akcji, która zrekompensowała by ból kręgosłupa, którego nabawiłam się siedząc w niewygodnym, kinowym fotelu.
Podsumowując - temu panu już dziękujemy (tak, tak - to do pana, panie Mann). Czekam na interpretację tematu na miarę jego wielkości i wielowymiarowości, a nie odcinanie kuponów od marnego 'Miami Vice' i nieco tylko lepszej 'Gorączki'...

Amen.

Marta

Średnio mi się podobało. Może to po prostu kwestia dnia, ale nie wciągnęło mnie specjalnie i kilka razy chciałam film zatrzymać i zająć się czymś innym. Podobały mi się sceny napadów - dynamiczne, widać, że Dillinger zna się na tym, co robi i odwala fachową robotę Wink

Dobra była jeszcze scena w kinie Smile

Sam bohater nie zdołał wzbudzić mojej sympatii mimo ewidentnych starań twórców i uroku Deppa - z tym wąsem nie wyglądał dobrze Exclamation

Właściwie to po opisach i hasłach promujących trochę inaczej wyobrażałam sobie ten film: jako pojedynek dwóch 'gigantów', pełen zwrotów akcji, pościgów i fajnych dialogów między przeciwnikami. Pościgi były.
Podsumowując: poświęconych dwóch godzin mi nie szkoda, ale drugi raz raczej nie obejrzę.

Aletheia

Scarlett

Też oglądałam i ryczałam jak bóbr na końcu Sad

No ale to ja więc nie ma co się dziwić Very Happy

. Obsady lepszej chybaby się im nie udało dobrać. Od razu po seansie, pobiegłam kupić książkę, która zachwyciła mnie z drugiej strony, choć z początku byłam rozczarowana, że nie poczytam sobie o losach bezpośrednio Dilingera

Aczkolwiek gdy doszłam tak jakoś do setnej strony stwierdziłam, że książka też wymiata Very Happy

Swoją drogą ciekawa jestem, czemu we Wrogach skupili się głównie na postaci Dilingera, czy to przez fakt, że na główną rolę wpasował im się Depp czy nie... Bo trzeba przyznać, że wizualnie ma coś z Johna Dilingera Very Happy

Choć może brak mu było tego cwaniackiego uśmieszku, którego nie szczędził w rzeczywistości Dilinger Very Happy